Evet ; yine diyorum çünkü en son yürüdüğümde bebi karnımdaydı , şimdiyse yanımda ... Arada ne oldu derseniz ; eee bebi çok küçüktü sonra yaz geldi Alaris ' te sezonu açtık derken derken bu güne geldik . Şimdi tam bir buçuk ay oldu biz kızımla yürüyoruz . Babamız işe , ablamız okula , biz de yürüyüşe ... Eskiden olsa bunu yapamazdım belki ama şimdi çok farklı düşünüyorum . Durumu kısaca şöyle özetliyorum : çocuklarımıza hayatımızı adamak yerine onları hayatımıza adapte edersek daha Mutlu oluruz ; hem de hepimiz . Çünkü annelerin de kendilerine ait zamanları olmalı az da olsa ...
Evde geçirdiğimiz bir saat diğer bir iki hatta beş saatlerden hiç hiç de farklı değil ; aynı rutin içersinde geçip gidiyor . Ama kendimize ayırdığımız o bir saat inanın diğerlerinden kesinlikle çok daha farklı ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder